Terapia Gestalt : l’art de claure de cicles.
Modèl : Carlota Wetzel. Fòto : Marc Wetzel.
Guía & Ocio Lleida, abril de 2005.
Garison.
Terapia Gestalt : l’art de claure de cicles.
Fòrça d’entre nosautres avèm de cicles dins nòstra vida que sabèm pas coma conclure. D’eveniments traumatics de nòstra enfança, d’unas dinamicas familialas, de mancas o d’excèsses dins nòstra educacion, d’abuses, de pèrdas, etc., nos pòdon provocar a l’avenidor de compulsions, d’addiccions e de depression. Gestalt nos convida a prene consciéncia de nòstres esquèmas, del personatge qu’avèm creat, e nos ajuda a claure de cicles de faiçon apropriada. Sèm davant una veirina e vesèm quicòm que nos agrada. Qué se passa quand centram nòstre atencion sus aquel objècte ? Lo vesèm, l’apreciam al primièr plan, mas darrièr, i a un fons, un contèxt de milièrs de causas que pòdon èsser aquí o se produire : i a de nombroses objèctes dins la veirina, de gents a l’interior de la botiga, de gents que passan a costat, un bus que s’arrèsta a l’arrestador, dos òmes que discutisson al canton de la carrièra… De fons, o de contèxt, una forma a atirat nòstra atencion e se tròba al primièr plan.
La terapia Gestalt se basa sus aquela nocion de fons e de forma per explicar coma contentam nòstres besonhs. Per exemple, una persona a set. Es la forma : un besonh qu’a emergit al primièr plan del fons. Es urgent de calmar la set, que s’es manifestada fisicament. Sulcòp, la persona pren consciéncia : « ai set ». S’activa, se desplaça per obtenir d’aiga. Fin finala, obten d’aiga, beu e contenta son besonh. Lo cicle o « forma » de la set es claus. Aquò illustra plan aquela terapia. Gestalt significa « forma o configuracion », e son objectiu es d’ajudar las personas a claure de cicles. Mas de còps, los cicles inacabats son pas tan facils de claure que, per exemple, la set : existisson de cicles de vida qu’an pas pogut èsser claus, benlèu perque èram mainatges e o sabiam pas coma far. Las dificultats encontradas dins l’enfança e la faiçon dont son estadas abordadas pòdon menar la persona a ressentir un void interior que sap pas coma comolar. Las compulsions, las addiccions o la depression pòdon alara aparéisser… los simptòmas pòdon èsser nombroses. Coma claure aquel cicle ?
Una terapia experienciala.
En terapia Gestalt, lo pacient se limita pas a parlar de çò que li arriba. Lo terapeuta convida primièr lo pacient a portar son atencion sus l’aicí e l’ara, sus sas sensacions, son còs, sos gèstes. A partir d’aquí, li pòt prepausar una seria de ressorsas per balhar una votz a una sensacion : « ressenti una opression dins la peitrina », ditz lo pacient. Lo terapeuta li prepausa de visualizar çò que l’oprimís. Per exemple, aquò pòt èsser una enòrma ròca. Lo pacient pòt balhar una votz a aquela ròca. S’aguèsse una votz, que diriá ? Aital, pendent una session de Gestalt, qu’es una terapia experienciala, lo pacient es convidat a viure aquela experiéncia, pas solament a ne parlar. Perque en parlant, fasèm de discorses, d’ideologia sus çò que se passa e, malgrat que los mots sián indispensables per integrar çò que nos vivèm, cal velhar que nos desvien pas de çò qu’es essencial. En consequéncia, lo terapeuta prèsta tanben atencion a la faiçon dont lo pacient viu l’experiéncia. En Gestalt, se ditz que las personas adòptan de posicions per afrontar las diferentas situacions de la vida, mas sovent, aquelas posicions son de « falsificacions » de çò que nos sèm vertadièrament. Avèm bastit un personatge qu’afronta una situacion d’una faiçon justicièra, dictatoriala, reivindicativa, agressiva, envasissenta, victima… Mas sèm vertadièrament aital, o nos « conven » d’èsser aital ? En aquel sens, la Gestalt convida la persona a prene consciéncia d’aqueles esquèmas e a descobrir totes sos enregistraments, perque un còp reconeguts, totes los enregistraments venon de ressorsas.
Ressorsas de la terapia.
Imaginam lo cas d’un pacient que ressent encara de fòrtas emocions pertocant de vièlhas scènas de dròlle ligadas a sos parents. Lo « problèma » es que sos parents son ja defuntats… Coma claure aquel cicle ? De còps, cal simplament convidar lo pacient a exprimir tot çò qu’a reprimit pendent d’annadas (aquí perqué ressent una opression dins la peitrina).
Per aquò, la Gestalt utiliza de nombrosas ressorsas, totas fòrça creativas : tecnicas psicodramaticas o expressivas, visualizacions, fantasmas dirigits, o la tecnica de la cadièra cauda e de la cadièra voida, demest plan d’autras.
Aital, lo pacient se pòt sèire sus la cadièra cauda e plaçar son paire sus la cadièra voida. Es lo moment de li dire tot çò qu’a pas pogut exprimir. Lo pacient se descarga… puèi passa a la cadièra voida, prenent la plaça de son paire.
Qué li diriá son paire ? Qué li arribava vertadièrament ? Benlèu siá pas possible d’o resòlvre en una sola session, mas lo pacient aurà pogut prene consciéncia de novèls aspèctes e aleugerir son pes. Es a aquel moment que la forma pèrd d’energia e, pauc a cha pauc, passa al fons ; alara, lo cicle es claus.
Tèxt : Joan Garriga (director de l’Institut Gestalt de Barcelona).
De terapias, de corses e de formacion a Lhèida : Coaching Lhèida e Isuri Gestalt Lhèida. Chus Borrell Feliu.
Traduccion en lenga occitana : Jordi Ràfols.
Publicat dins la revista Guía & Ocio Lleida. Abril de 2005. Numèro 39. Paginas 128-129.