A la compreneson per l’experiéncia.
Lo Doctor en psiquiatria Brian Weiss relata las seiunas investigacions inicialas a la recèrca de referéncias sus la reencarnacion après los sieus primièrs passes en la tecnica de la terapia de vidas passadas.
Après l’scepticisme inicial comença una investigacion sus de terapèutas del passat per saupre s’arribèron a la meteissa descobèrta. Recerca tanben lo tractament que las religions an respècte a la reencarnacion e coma los principals crèdos monoteïstas l’an pas mantenguda en la siá doctrina malgrat que qualqu’unes de los sieus practicants partejan aquela evidéncia.
Compreneson a travèrs de l’experiéncia.
Sovent un novèl pacient o un assistent als mieus talhièrs de trabalh me confessa:
«M’interèssa fòrça experimentar la regression a vidas passadas, doctor Weiss, mas m’es malaisit d’acceptar lo concèpte de reencarnacion.»
Se pensatz çò meteis, sètz pas l’unica persona, mantunes an besonh d’esclarzir aicesta tèma abans d’iniciar lo procès de regression. Aquò deven una part preliminara de la terapia e se convertís en una tèma abituala dins lo moment de questions e responsas en las miás conferéncias e talhièrs de trabalh. Abans de las mieunas extraordinàrias experiéncias amb Catherine, èri fòrça sceptic sul concèpte de la reencarnacion e lo poder curador de la regression a vidas anterioras. Foguèt pas que qualques annadas pus tard que me decidiguèri a far publicas mas nòvas cresenças e experiéncias.
Malgrat que la terapia de Catherine aviá cambiat radicalament la miá manièra de comprene la vida e la garison, me dobtava de parlar sus aquelas prigondas experiéncias, doncas aviái paur que los mieus amics e collègas me considerèsson «baug» o «estranh».
De mai, aviái recebut una novèla confirmacion de l’eficacitat de la terapia de vidas passadas en l’aver aplicada e plan capitada amb de pacients. Sabiái que me caliá solatjar lo mieu malèsser, resòlvre aquel afar. Alara, anèri a la bibliotèca medica per veire se podiá obténer mai d’informacion. Coma mètge logic e acostumat a emplegar la mitat esquèrra del cervèl, m’agradava aquela solucion al problèma e esperava que i aguèsse una validacion a las mieunas experiéncias. S’aviái trobat per astre aquel remembre de vidas passadas, èri segur que i aviá d’autres psiquiatras qu’utilizavan l’ipnòsi amb d’experéncias similaras. Benlèu qualqu’un aviá agut lo coratge de las explicar.
Me desillusionèt ne trobar vertadièirament paucas investigacions publicadas, e mai se excellentas. Descobriguèri, per exemple, la documentacion del doctor Ian Stevenson sus de cases de mainats que semblavan remembrar de detalhs de vidas precedentas. Fòrça d’aqueles detalhs foguèron corroborats per investigacions posterioras. Aquò èra fòrça important, pr’amor que proporcionava una pròva valida del concèpte de la reencarnacion. Mas i aviá gaireben res en relacion amb la valor terapeutica de la regression a vidas passadas.
Sortiguèri de la bibliotèca mai frustrat encara que quand i dintrèri. Cossí èra possible? Amb la miá experiéncia podiái elaborar l’ipotèsi que lo remembre de vidas passadas podiá estre un instrument terapeutic util per divèrses simptòmas psicologics e fisics.
Perqué degun informava sus la siá pròpria experiéncia? De mai: perqué la bibliografia professionala mencionava pas tròp d’experiéncias de vidas passadas pendent la ipnoterapia clinica? Semblava improbable que las aguesse experimentadas que ieu. De segur qu’i aviá d’autres terapèutas amb d’experiéncias similaras.
Retrospectivament me rendi compte çò que vertadièirament desirava: que qualqu’un aguèsse ja fach lo trabalh qu’èri en trin de començar. D’aquel temps me demandavi solament se d’autres psicoterapèutas dobtavan tant coma ieu se caliá investigar sus aquela tèma. Quand aguèri revisada tota la bibliografia, me sentiguèri despartit entre l’intensitat e la realitat de las miás pròprias experiéncias dirèctas, e la paur, pr’amor que crentavi que mas nòvas cresenças sus la vida après de la mòrt e lo contacte amb mèstres-guida foguèsson pas «apropiadas» dins un vejaire personal e professional.
Decidiguèri de consultar una autra disciplina; remembravi un cors de religions que prenguèri a l’universitat de Columbia. Las grandas tradicions de l’Orient, l’indoïsme e lo bodisme, avián la reencarnacion coma dògma central e acceptavan lo concèpte de vidas passadas coma un aspècte basic de la realitat. Aviá aprés tanben que lo sofisme, una doctrina de l’Islam, aviá de polidas de tradicions de reencarnacion exprimidas en poesia, dança e cant.
En realitat podiá pas creire que, pendent de millenaris d’istòria de las religions occidentalas, degun aviá escrich sus experiéncias coma la mieuna. Podiái pas èstre lo primièr en recebre aquela informacion. Mai tard descobriguèri que dins lo judaïsme e lo cristianisme i a de raïses prigondas en la cresença en la reencarnacion.
Dins lo judaïsme i a, dempuèi de milieirats d’ans, una cresença fondamentala en la reencarnacion o gilgul. Aicesta cresença foguèt fondamentala de la fe josieva aperaquí fins l’an 1880 o 1850, quand las comunitats josievas de l’Euròpa occidentala lor calguèt se transformar per besonh de «se modernizar» e d’èsser acceptadas dins la societat occidentala, mai scientifica. Ça que la, la cresença en la reencarnacion èra estada fondamentala e comuna fins aquela epòca, fa mens de dos sègles. Dins las comunitats ortodòxa e hassidica, la cresença en la reencarnacion contunha escapa dusca uèi. Dins la cabala, literatura josieva mistica originada i a fòrça millenaris, i a mantunas referéncias a la reencarnacion. Lo rabin Moshe Chaim Luzzatto, un dels mai brilhants erudits josieus dels darrièrs sègles, resumís aital lo gilgul dins son libre The Way of God (Lo Camin de Dieu): «Una sola arma pòt se reencarnar mai d’un còp en desparièrs còrses e, d’aquela manièra, rectificar lo damatge fach en encarnacions anterioras. Egalament, pòt tanben arribar a la perfeccion qu’atenguèt pas en encarnacions anterioras».
Quand investiguèri l’istòria del cristianisme, descobriguèri que l’emperaire Constantin, sègle IV, aviá escafat del Nòu Testament ancianas referéncias a la reencarnacion, quand lo cristianisme se convertiguèt en religion oficiala de l’empèri roman. Aparentament, l’emperaire considerèt que lo concèpte de la reencarnacion menaçava l’estabilitat de l’empèri. Se los ciutadans cresián qu’aurián una autra oportunitat de viure, podián se mostrar mens obesissents e respectuoses de la lei que los que cresián en un sol Jutjament Final per totes.
Dins lo sègle VI, lo II Concili de Constantinòple apiegèt l’acte de Constantin en declarant oficialament que la reencarnacion èra eretgia. Coma Constantin, la Glèisa crentava que l’idèa de divèrsas vidas anterioras afebliguèsse e sapèsse lo sieu creissent poder, balhant als seguidors tròp de temps per cercar la salvacion. Èran d’acòrdi qu’èra necessari lo foet del Jutjament Final per assegurar las actituds e la conducha corrècta.
Pendent la meteissa èra crestiana primitiva e fins al Concili de Constantinòple, autres parents de la Glèisa, coma Origèn, Clement d’Alexàndria e sant Jeròni, acceptavan e cresión en la reencarnacion, coma tanben los gnostics. E mai dins lo sègle XII, los catars crestians d’Occitània e d’Itàlia foguèron brutalament someses per sa cresença en la reencarnacion.
Mentre soscavi sus la nòva informacion reculhida, comprenguèri que los catars, los gnostics e los cabalistas avián, a despart de sa cresença en la reencarnacion, un autre principi comun: l’experiéncia personala dirècta, al delà de çò que vesèm e coneissèm amb lo nòstre esperit racional o çò que nos ensenha una religion determinada, es una granda font de sabença esperitala. E aquela experiéncia personala dirècta fomenta poderosament lo creissement esperital e personal. Lamentablament, coma podián èsser seriosament punits per las cresenças pas ortodòxas, aqueles gropes aprenguèron a las manténer en secrèt. La repression dels ensenhaments sus vidas anterioras es pas estada esperitala, mas politica1.
Comencèri aital a comprene las rasons. Tanben ieu èri preocupat per la possibilitat d’èstre castigat per mas cresenças se las publicava. Ça que la, sabi que las gents an drech a profitar dels instruments de creissement e garison, e ai vist per experiéncia medica pròpria que la regression a vidas passadas pòt garir e transformar la vida de las gents. Sabi tanben que los pacients devenon melhors, mai utils coma membres de la societat e de la familha, amb mai per ofrir.
Mas quitament après publicar Many Lives, Many Masters (Fòrça vidas, fòrça mèstres), contunhavi d’esperar una reaccion negativa. Esperavi que los mètges me metrián en ridicul, que la miá reputacion seriá embutida e quitament benlèu que la miá familha lor calguèsse partir. Mas temors avián pas de fondament. Sabi qu’un o dos collègas an comentat que «lo paure Brian, que pèrd lo sen», ça que la, en luòc de pèrdre d’amics e de collègas, n’ai fach de nòus. Comencèri tanben de recebre de letras, de letras meravilhosas, de psiquiatres e psicològs de tot lo país, qu’avián agut d’experiéncias coma las miás, mas qu’avian pas ausat de las far publicas.
Aquò foguèt per ieu una prigonda leiçon. Aviá riscat de documentar e presentar las miás experiéncias al public e dins lo mond professional, e la miá recompensa èra coneissença, validacion e acceptacion. De mai, aviái aprés que la coneissença comença pas totjorn amb la lectura d’estudis a las bibliotècas. Se pòt tanben obténer de coneissença en examinant la pròpria experiéncia. L’intuicion pòt nos guidar a l’intellècte. Los dos pòdon se noirir e s’inspirar l’un l’autre. D’aprés mon experiéncia, es estat aital.
Expliqui tot aquò perque las vòstras preocupacions, los vòstres anar e tornar entre la coneissença intellectuala e l’experiéncia, pòdon èsser essencialament similars als mieus. Fòrça personas an agut las meteissas experiéncias e cresenças que nosautres, benlèu fòrça mai de las que nos imaginam. E fòrça d’aquelas personas se resistisson a comunicar las siás experiéncias per las meteissas rasons que nosautres. Autras las exprimisson mas, benleu, sonque en privat. Es important manténer l’esperit dubèrt, se fisar en l’experiéncia pròpria. Daissar pas que lo dògma e las cresenças d’autrú rèsten validitat a la nòstra experiéncia personala e a la nòstra percepcion de la realitat.
Brian Weiss. Through Time into Healing (A travèrs del temps en la guarison).
Traduccion a l’occitan d’aprèp la version anglesa originala: Federico Merino.
Nòta:
1Vesètz Reincarnation: The Phoenix Fire Mystery (Reencarnacion: Lo mistèri del fuòc de l’Aucèl Fènix), Cranston and Head, per un estudi excellent sus l’istòria de l’interpretacion politica e sociala del concèpte de reincarnacion en occident.