Categoría: Sin categoría

José Luis Cabouli. Sanando el femenino herido. La vía de la terapia de vidas pasadas (Curando o feminino ferido. O camiño da terapia de vidas pasadas). Edicións Isthar. Primeira edición: xullo de 2024. ISBN impreso: 978-84-19619-65-5. ePub ISBN: 978-84-19619-66-2. 376 páxinas.

Que é o Eterno Feminino? A que nos referimos cando falamos do Feminino? Cal é a ferida do Feminino? Como e cando se orixinou esta ferida? Cales son os seus efectos na nosa vida diaria?

A ferida do Feminino é unha antiga dor que comeza coa aparición da espada e o seu poder de morte e dominación sobre o poder dador de vida do Feminino.

Partindo da definición do Feminino, expoñendo os principais motivos que levaron á súa anulación e sometemento, o autor mergúllanos en dezasete historias reais de persoas que reviviron en regresión a orixe e a curación do seu propio Feminino ferido.

As nosas vidas pasadas son unha evidencia viva e palpable do sufrimento en que desenvolveu a nosa civilización actual. Aquí temos a experiencia íntima de quen viviron a dor desta ferida en si mesmas.

A través destas historias e dos testemuños das súas protagonistas podemos comprobar que a Terapia de Vidas Pasadas ou terapia de regresión nos ofrece un xeito ideal e eficaz de curar o Feminino ferido.

Esta obra tamén é fruto da propia evolución do autor, mestre de Terapia de Vidas Pasadas, que comparte aquí o espertar do seu propio Feminino interior.

Terapia Gestalt: a arte de fechar ciclos.

Modelo: Carlota Wetzel. Foto: Marc Wetzel.

Guía & Ocio Lleida, abril de 2005.

Sanación.

Terapia Gestalt: a arte de fechar ciclos.

Muitos de nós temos ciclos da nosa vida que non sabemos como concluir. Sucesos traumáticos da nosa infancia, certas dinámicas familiares, carencias ou excesos na nosa crianza, abusos, perdas, etcétera, poden provocarnos no futuro compulsións, adiccións e depresión. A Gestalt convídanos a tomar conciencia dos nosos patróns, do personaxe que temos creado, e axúdanos a fechar ciclos dunha forma adecuada. Estamos perante un escaparate e vemos algo que nos gusta. Que pasa cando centramos a nosa atención nese obxecto? Vémolo, apreciámolo en primeiro plano, mais detrás hai un fondo, un contexto de miles de cousas que poden estar alí ocorrendo: hai muitos obxectos máis no escaparate, hai xente dentro da tenda, xente que pasa a carón, un autobús que se detén na parada, dous homes que charlan nunha esquina… Do fondo, ou do contexto, saltou unha forma que acapara a nosa atención e que está en primeiro plano.

La terapia Gestalt baséase nesta noción de fondo e forma para explicar cómo satisfacemos as nosas necesidades. Por exemplo, unha persoa tén sede. Esa é a forma: unha necesidade que saltou a primeiro plano desde o fondo. É urxente mitigar a sede, que xurdiu como unha manifestación física. Inmediatamente, a persoa toma conciencia: «teño sede». Actívase, móvese para conseguir auga. Finalmente consíguea, bebe e sacia esa necesidade. O ciclo ou «forma» da sede fechouse. Isto é moi ilustrativo desta terapia. Gestalt quere dicir «forma ou configuración», e o seu obxectivo é axudar as persoas a fechar ciclos. Mais ás veces, os ciclos inconclusos non son tan fáciles de fechar coma o da sede: hai ciclos de vida que non se puideron fechar, quizá porque eramos nenos e non sabiamos como facelo. As dificultades experimentadas na infancia e a maneira como se encararon poden facer que a persoa sinta un vacío interior que non sabe como encher. Entón comezan as compulsións, as adiccións, ou se vai cara a depresión… Os síntomas poden ser moitos. Como fechar este ciclo?

Unha terapia experiencial.

Na terapia Gestalt, o paciente non se limita a falar sobre o que lle pasa. O terapeuta convida o paciente, primeiro, a levar a súa atención ao aquí e agora, ás súas sensacións, ao corpo, aos xestos… A partir de alí, pode propoñerlle unha serie de recursos para darlle voz a unha sensación: «sinto unha opresión no peito», di o paciente. O terapeuta proponlle visualizar que é o que o oprime. Por exemplo, pode ser unha rocha enorme. O paciente pode pórlle voz a esa rocha. Se tivese voz, que diría? Portanto, durante unha sesión de Gestalt, que é unha terapia experiencial, convídase o paciente a vivir dita experiencia, non só a falar sobre ela. Porque falando, o que facemos son discursos, ideoloxía sobre o que está pasando e aínda que as palabras son imprescindibles para integrarmos o que vivimos, hai que cuidar que non nos desvíen do esencial. Portanto o terapeuta tamén pon atención en como o paciente vive a experiencia. En Gestalt dise que as persoas adoptamos posicións para afrontarmos as distintas situacións de vida, mais moitas veces estas posicións son «falsificacións» do que realmente somos. Construímos un personaxe que afronta unha situación desde unha posición xusticieira, dictatorial, reclamadora, agresiva, invasora, víctima…Mais, realmente somos así, ou é que nos «convén» sermos así? Neste sentido, a Gestalt convida a persoa a tomar conciencia destes patróns e a descubrir todos os seus rexistros, porque unha vez recoñecidos, todos os rexistros convírtense en recursos.

Recursos da Terapia.

Imaxinemos o caso dun paciente que aínda experimenta fortes emocións respecto a vellas escenas de neno relacionadas con seus pais. O «problema» é que seus pais xa faleceron… Como se fecha ese ciclo? Ás veces é tan simple como convidar o paciente a dicir todo o que leva reprimido durante anos (por iso sinte unha opresión no peito).

Para iso, a Gestalt utiliza numerosos recursos, todos eles extremadamente creativos: técnicas psicodramáticas ou expresivas, visualizacións, fantasías dirixidas, ou a técnica da cadeira quente e a cadeira vacía, entre moitas outras.

Así, o paciente pode sentarse na cadeira quente e colocar a seu pai na cadeira vacía. É o momento para dicirlle todo o que non pudo expresar. O paciente desabafa…, e despois pasa á cadeira vacía, tomando o lugar de seu pai.

Que lle diría seu pai? Que lle pasaba realmente? Quizá no se poda resolver nunha soa sesión, mais o paciente darase conta de aspectos novos e aliviará o seu peso. É neste momento cando a forma perde enerxía e, pouco a pouco, pasa ao fondo; daquela, o ciclo estará fechado.

Texto: Joan Garriga (director Institut Gestalt Barcelona).

Terapias, cursos e formación en Lleida: Coaching Lleida i Isuri Gestalt Lleida. Chus Borrell Feliu.

Tradución á lingua galega: Vicenzo Reboleiro González.

Publicado na revista Guía & Ocio Lleida. Abril de 2005. Número 39. Páxinas 128‑129.

Que é a terapia de vidas pasadas?

A nosa proposta terapéutica.

A Terapia de Vidas Pasadas (TVP) é unha técnica psicoterapéutica transpersoal que básicamente consiste en facer consciente o inconsciente. Cando isto sucede xorden na conciencia experiencias traumáticas non resoltas que estaban ocultas a nivel inconsciente. Como nestas experiencias as personas adoitan identificarse a si mesmas dentro doutro corpo, noutro tempo, e experimentan a morte nese corpo, chámaslle a esta técnica: Terapia de Vidas Pasadas.

De modo entón que, contrariamente ao que se cre, a TVP non se basea na reencarnación, senón que as vidas pasadas xorden como consecuencia do traballo terapéutico. Se o terapeuta sabe como traballar en profundidade o síntoma que presenta o paciente, nalgún momento do traballo terapéutico encontrarase con unha experiencia que non pertence ao marco da vida presente.

Aínda que a TVP comezou a difundirse de forma universal e masiva a partir da década de 1970, cabe salientar que en realidade xa tén máis dun século de desenvolvemento. Foi en 1904 cando o coronel de enxeñeiros Albert de Rochas, administrador da Escola Politécnica de París, tras longos anos de investigar os estados profundos da hipnose encontrouse co fenómeno das vidas sucesivas. Rochas denominou este proceso: “Regresión de memoria”, termo que aínda hoxe continúa a ser empregado para identificarmos esta técnica.

En 1978, o Doutor Morris Netherton publica o seu primeiro libro establecendo no seu título a expresión: Terapia de Vidas Pasadas (Past Life Therapy, no orixinal). Na verdade, o título xurdiu dunha consulta realizada entre trescentos estudantes dunha universidade de California, a quen se lles deu a ler o libro. Foron eses estudantes universitarios, na maioría, os que escolleron o título que identificaría a terapia de alí en diante.

En 1988 o Doutor Brian Weiss publicou o su libro Muitas vidas, muitos sabios. Ese libro convertiuse nun bestseller que lle deu o impulso definitivo a nivel mundial á Terapia de Vidas Pasadas.

Se por unha parte, a Terapia de Vidas Pasadas é considerada unha técnica de sanación transpersonal, é máis propio definila como unha terapia da alma xa que as dores están na alma e é a alma o que hai que sanar. Contodo aínda podemos agregar algo máis. Diciamos que a TVP consiste básicamente en facer consciente o inconsciente. Agora ben, André Breton definiu o surrealismo como unha expresión verbal espontánea do inconsciente de modo que, seguindo a Breton, tamén poderiamos dicir que a TVP é unha técnica de sanación surrealista.

Como funciona a Terapia de Vidas Pasadas?

O uso da hipnose difundiuse no traballo coa TVP; porén non é necesario recorrer á hipnose. A nosa proposta terapéutica parte do concepto do “atrapamento da alma” e de que nós temos o rexistro de todas as nosas experiencias, só que ese rexistro está excluído da conciencia física.

Para a alma o tempo non existe; a alma é atemporal, de modo que calquer evento que teña sucedido hai cincuenta, cen ou dez mil anos atrás, para a alma é coma se recén acabase de acontecer.

Cando unha experiencia non pode ser resolta emocionalmente de forma satisfactoria, cando non se pode sentir e vivir todo o que está acontecendo nunha situación traumática, prodúcese un atrapamento da conciencia e isto é válido tanto para eventos ocorridos en vidas pasadas como na vida presente. A experiencia pode ser tan terrible e insoportable que é imposible sentir conscientemente todo o que está sucedendo a nivel físico, emocional e mental.

Se, ademais, a morte sobrevén neses momentos a alma fica sen corpo e non pode terminar de procesar todo o que estaba acontecendo. Na dimensión da alma somos enerxía e as dores e emocións non resoltas tamén son enerxía. Necesitamos o corpo para podermos terminar esa experiencia. Se non hai corpo a experiencia non pode ser procesada e terminada.

Isto provoca un atrapamento da conciencia. Por un lado o corpo morre, mais como consecuencia da atemporalidade da alma, a conciencia permanece atrapada nun evento que segue a suceder nun ciclo sen fin. O corpo morre, mais a experiencia continúa e desa experiencia en que a conciencia está atrapada veñen os síntomas que poden presentarse.

Cando unha persoa non pode entrar nun ascensor porque experimenta afogo, sofoco e a sensación de morte inminente, é porque hai outra parte de si mesma que se está asfixiando nunha experiencia que non rematou e que está ocorrendo noutra realidade. O afogo, a taquicardia e a sensación de morte inminente pertencen á parte da conciencia que está atrapada na experiencia en que ficou sen corpo e onde aínda está agonizando ou luitando por sair de alí. A persoa non tén forma de saber o que está acontecendo porque todo iso ocorre a nivel inconsciente, fóra da súa conciencia física actual, mais experimenta os síntomas e as sensacións como se realmente fose morrer. Dalgún modo estamos atrapados noutra realidade, unha realidade non ordinaria, coma se estivésemos vivindo dúas vidas simultáneamente. E desa outra realidade en que estamos atrapados proveñen os síntomas que non podemos evitar sentir na vida actual e para os que non temos explicación. Pero esa outra realidade está sucedendo aquí e agora ao mesmo tiempo que vivimos a nosa vida cotiá. Esta é a razón pola cal un evento ocorrido noutro corpo, noutra vida, pode afectar e influir na nosa vida presente.

Unha vez que comprendemos isto entendemos que non hai necesidade de recorrer á hipnose; nin sequera a un exercicio de relaxación ou de inducción. Tampouco hai viaxe no tempo pola sinxela razón de que para a alma o tempo non existe e todo está ocorrendo aquí e agora só que en dúas realidades diferentes. E esa outra realidade que está excluída da nosa conciencia está aquí, connosco, todo o tempo, só que está sucedendo a nivel inconsciente. Todo o que necesitamos facer é traermos á conciencia física esa experiencia que xa está acontecendo a nivel inconsciente. Como decíamos ao principio: facer consciente o inconsciente.

De modo entón que a TVP consiste básicamente en traer á conciencia física as experiencias que xa están a suceder na realidade do inconsciente para seren traballadas terapéuticamente no aquí e no agora do corpo físico actual. E dá igual que se trate dun feito dunha vida pasada, da vida fetal, do nacemento ou da primeira infancia. A nivel inconsciente todas as experiencias coexisten ao mesmo tempo e xurdirá aquela que a alma do paciente necesite sanar.

Nunha sesión terapéutica, o terapeuta axudará ao paciente a traer á conciencia física o que xa está sucedendo a nivel subconsciente. Unha vez que a experiencia traumática, que estaba excluida da conciencia, se fixo consciente, animarase á persoa a reproducir dita experiencia como se estivese alí. É claro que non todas as persoas o vivencian da mesma maneira. En xeral, a meirande parte dos pacientes víveno profundamente con sensacións físicas intensas, mais hai persoas que son moi mentais ou racionais e a estas fáiselles difícil experimentaren o que para outras é natural.

Na medida do posible hai que instar ao paciente a sentir no corpo físico o que está sucedendo na realidade non ordinaria. Aquí é onde se leva a cabo o traballo terapéutico. Durante a sesión o terapeuta axudará ao paciente a facer conscientes as reaccións físicas, emocionais e mentais que están afectando á súa vida actual e asistirao para terminar definitivamente con todas esas sensacións.

Tratándose dunha experiencia de vida pasada, é ineludible experimentar a morte nesa vida para saírmos definitivamente do atrapamento.

Dependendo de cada historia en particular, pode ser que sexa necesario traballar a vida fetal, o nacemento e a primeira infancia. Ás veces isto ocorre espontaneamente. En ocasións pódese facer na mesma sesión. Con maior frecuencia será necesario facelo en sesións posteriores. Para algunhas persoas o nacemento foi a experiencia máis traumática da súa vida e pode que resolvan o problema que padecen traballando tan só a xestación e o nacemento.

Coa TVP poden abordarse todos os padecementos ou conflitos emocionais que habitualmente son motivo de consulta nunha terapia tradicional. Os motivos de consulta máis frecuentes costuman ser as fobias, medos, angustia, ansiedade, inseguridade, sentimento de culpa, obesidade, insomnio, alteracións psicosomáticas, cefaleas crónicas e disfunción sexual entre outras, así como tamén dificultades nos vínculos afectivos, medo ao compromiso afectivo ou relacións conflitivas.

As contraindicacións son relativas e dependen fundamentalmente de cada persoa en particular. Non se pode traballar con unha persona que tén as súas facultades mentais debilitadas ou alteradas xa que se require a comprensión intelectual para levar a cabo o traballo terapéutico. Tampouco se poderá traballar, obviamente, con unha persoa que tén infarto agudo de miocardio, ou unha arritmia en curso, contodo pode traballarse con persoas que realizan sen dificultade as súas actividades habituais. En relación aos nenos, é posible traballar con eles a partir do momento en que poden manter unha relación co terapeuta, mais o ideal é que o profesional teña experiencia no traballo con nenos e se teña treinado na TVP.

Coa Terapia de Vidas Pasadas é posible ir alén da resolución do síntoma orixinal. Se a persoa é consecuente co traballo terapéutico pode acadar outra consciencia de si mesma e do mundo que a rodea.

A Terapia de Vidas Pasadas pode axudar ao consultante a comprender a razón das circunstancias actuais, a asumir a responsabilidade da súa vida presente sen culpar a ninguén polas situacións que lle toquen vivir e, finalmente, encontrar o verdadero propósito e o sentido desta vida.

Doutor José Luis Cabouli, Agosto 2017.
Tradución á lingua galega: Vicenzo Reboleiro González.

Enlace ao artigo orixinal en castelán na web da Asociación Argentina de Terapia de Vidas Pasadas (AATVP):

https://www.aatvp.com/articulos/

Entrevista a Ennio d’Alba

Nota introductoria

O sistema espiritual de Ennio d´Alba funciona sobre a base dunha serie de regresións. Con todo non se trata de regresións para sabermos se no pasado fomos Napoleón ou Cleopatra (extrañamente, nas regresións, todo o mundo foi un personaxe famoso…).

É unha regresión en que a persoa busca establecer, ou restablecer, a unión co seu subconsciente, que é o que nos guía e asesora nesta vida. Para iso temos que realizar varias sesións nas cales o instrutor nos conducirá a outra dimensión onde recibiremos información e consellos que nos serán útiles na nosa vida e nos conducirán, se queremos, a emprendermos un camiño espiritual. Hai moitos tipos de regresións, e moitos mestres, cada un deles ten o seu sistema e a súa finalidade. O de Ennio d´Alba é único e, en España, a única persoa capacitada e autorizada para realizalas é Loto Perrella, que traballou moitos anos con el en Barcelona, asistíndoo nas sesións en que actuaba de tradutora, e en Roma, onde acudía regularmente; tamén traduciu o seu libro «O espertar da divindade no home», e estivo con el nos días finais da súa vida.

Loto Perrella.
Barcelona. Martes, 2 de abril de 2024.
https://radionicat.wordpress.com

Introdución

Este breve caderno¹ distínguese dos demais por nacer dunha necesidade que xurdiu cando Ennio d’Alba autorizou a algúns dos seus discípulos a actuaren como instrutores, segundo o seu método.

Por primeira vez, entón, o instrutor ten que responder as preguntas do seu alumnado, que, con toda razón, queren saber quen é Ennio d’Alba, en que escolas se fundamentan os seus ensinamentos, a través de que mestres se formou e cal foi, en esencia, o seu percorrido espiritual.

Así que llo preguntamos directamente a Ennio d’Alba, nunha entrevista en que tivo a amabilidade de facilitarnos a información que se lle pedía, co fin de proporcionar respostas exactas.

A entrevista gravouse o 18 de febreiro de 2003, e dela extraeuse este caderno.

Marinella Bonasso e Anna Maria Venturini

A vida

Ennio Cafagna, cuxo nome místico é Ennio d’Alba, naceu en Roma o 26 de setembro de 1926. Creceu nunha familia que lle deu unha educación acorde coa época, en que se prestaba moita atención ás necesidades físicas do neno e moi pouca ás emocionais e psicolóxicas.

É un neno introvertido que se sinte só e pouco comprendido polos seus estritos pais, quen tentan dobregar a súa xa desenvolvida vontade, mesmo con castigos corporais. Axúdao moito a súa imaxinación da que está abundantemente dotado.

Ademais, é moi curioso e persegue a todo o mundo con preguntas constantes.

Na escola fai pouco, durante toda a primaria e os dous primeiros anos de secundaria. Os profesores non aprecian a un alumno que parece distraído e póñenlle malas notas.

Entón a imaxinación creativa e a visualización, pois diso se trataba, eran palabras sen sentido, mais o pequeno Ennio coñece por fin un profesor, un sacerdote intelixente, que o comprende e o axuda a entregarse aos estudos.

Aos 12 anos, sente a necesidade de ler libros diferentes, insólitos, que o guíen por un camiño que sente como propio, polo que aínda anda ás apalpadelas.

Séntese especialmente atraído polas disciplinas do ioga, cuxos exercicios tamén practica, e pola teosofía. Naquela época en Roma non era fácil conseguir textos sobre eses temas; había poucas librarías que os tivesen; el descobre unha na Piazza Colonna e convértese nun asiduo visitante.

A súa adolescencia transcorre tranquilamente entre amigos e lecturas, gusta das mozas, namórase con facilidade, idealizando o obxecto do seu amor.

Despois, os intereses que cultivou de adolescente pasan a un segundo plano ante as prioridades da vida; casa axiña e deixa Roma para trasladarse a outra cidade por motivos de traballo.

Con todo, o matrimonio non funciona e chega a ruptura.

Esta separación, coa decepción e a dor que lle seguen, é un acontecemento moi importante na súa vida, que o obriga a ollar dentro de si mesmo e retomar o fío da súa procura interior.

O camiño espiritual.

Naquela época, Ennio lía moito; aprendeu moitas filosofías orientais e occidentais, interesouse polas antigas escolas de misterios e o hermetismo e, «por casualidade», atopou nunha revista un anuncio dunha escola rosacruz, na que se matriculou inmediatamente.

A escola enriqueceu a súa cultura esotérica e hermética, mais para recibir as 12 iniciacións tiña que viaxar periodicamente a Lugano.

Mentres tanto, medita e na meditación establece contacto con Brunilde, o seu Subconsciente, que se lle aparece por primeira vez vestida de guerreiro e comeza a guialo, facéndolle recuperar antigas iniciacións recibidas en vidas pasadas e suxeríndolle as etapas do que logo será, ao longo de moitos anos e con moitas modificacións posteriores, o «camiño» espiritual, tal como o coñecemos hoxe.

Brunilde acompáñao; é a súa mestra durante moitos anos, porque Ennio, feito absolutamente excepcional, a diferenza do resto de todos nós, non tivo un mestre humano que lle acurtase o camiño. Dela extrae tamén a inspiración para os poemas que empeza a publicar.

Por consello de Brunilde, elixe o seu nome místico, que substituirá o seu, segundo o costume, para traballar na esfera espiritual.

Un día, Ennio atópase en Alba (Piamonte). De súpeto chámalle a atención a imaxe do catro evanxelistas na fachada da catedral baixo a forma dos seus respectivos animais, cada un representando unha das catro constelacións que forman a «gran cruz fixa» da astrología: Acuario, Leo, Boi [Touro], Escorpio, cuxo símbolo é a Aguia. Xuntos forman o nome de ALBA.

Os evanxelistas tamén simbolizan os catro elementos: aire, lume, auga e terra, elementos que tamén están representados por cada unha das letras hebreas que forman o nome Jahve. Simbólicamente, é unha imaxe completa da Creación, e así comprende a razón do seu nome, que lle suxeriu Brunilde.

Durante ese tempo dá conferencias, celebra seminarios nos que tamén se fan exercicios de visualización, tenta difundir o que aprendeu e que xa forma parte íntima de si mesmo.

Tamén escribe algúns dos seus cadernos², e toma forma o primeiro volume de «O Espertar da Divindade no Home»³, que máis tarde será traducido ao alemán e logo ao español. Tamén nesa época entra en contacto con algúns mestres chamanes (esta vez de carne e óso) e, aínda que considera que ese camiño non é o máis adecuado para a forma mentis do home occidental, extrae deles útiles ensinamentos.

En Lugano, Ennio alcanza o grao 12, a última iniciación rosacruz, e nesa ocasión atópase co seu Mestre persoal.

O Mestre óllao coma se quixese escudriñar a súa alma, mírao fixamente aos ollos e logo desaparece, deixándoo decepcionado e erroneamente convencido de que non foi aceptado.

Fala diso cos seus instrutores e dáse conta de que ningún deles chegou nunca a ese nivel. O Mestre que se lle apareceu é un descoñecido para el e só máis tarde, «por casualidade», ve o seu rostro retratado xunto co dalgúns outros Mestres, nun libro que atopa nun posto de venda. Naturalmente, cómprao.

É o Mestre Lahiri Mahasaya, un discípulo de Babaji, que viviu en Oriente, e que continúa aparecéndoselle despois, alternando cos outros do retrato.

Neste punto termina o seu camiño cos Rosacruces. Déronlle unha educación principalmente cultural, reducíndose ao mínimo os ensinamentos esotéricos da escola, salvo as cerimonias iniciáticas, que non se explicaban. Había moito aparello e pouca sustancia.

Non obstante, estas cousas empurráno como un resorte e, sobre todo, leváno a Suíza.

Lugano era un punto obrigado no seu camiño; o seu Mestre encargouse de que chegase alí no momento oportuno.

«Adoitaba ir ás reunións adecuadas», di Ennio, «ía aos lugares adecuados,… aí empezou todo. Coñecín unha señora que me aclarou o camiño e presentoume a xente conveniente. Aí empezou todo».

Ela preséntalle a xente que lle axuda para que poida empezar a facer as súas primeiras sesións como instrutor, agora sempre individualmente, para experimentar noutros o camiño que lle fixo facer, ao longo do tempo, o seu Subconsciente.

De novo a través das persoas que coñeceu en Suíza, entrou en contacto cunha asociación esotérica americana chamada BOTA, «The Builders of the Adytum», (en italiano I Costruttori do Tempio [interiore]), Os construtores do templo interior), e, tras o seu encargo, comezou a traducir para os estudantes italianos os fascículos que esa escola enviaba aos seus alumnos franceses.

Realiza o traballo en pouco tempo, tal e como lle pediron. Foi esgotador, pero enriqueceu o seu coñecemento con catro ciencias herméticas: Alquimia, Tarot, Cábala e Astrología e iso permítelle ordenar as distintas pezas da visión esotérico-hermética do mundo.

Neses anos, Ennio aínda non é o que se chama un «mestre realizado», é dicir, a transición do seu mestre persoal ao Mestre Cósmico, coa súa identificación con El, é unha transformación que aínda non se produciu. Non obstante axudar os demais tamén acelera o seu camiño.

Finalmente, aos setenta anos, Ennio é un Mestre.

Grazas aos seus intereses, inicialmente culturais, mais xurdidos do profundo do seu ser, aos seus estudos, á súa meditación sostida por unha férrea vontade de continuar adiante, sen a axuda dun instrutor externo, o que era a súa tarefa nesta encarnación, a última como ser humano, consumouse.

Agora tamén pode mostrar aos demais, de maneira total, a vía iniciática do «Camiño Espiritual».

⁴
E agora
que cumprín esta vida
óllome a min mesmo
como desde fóra
para admirar
a Grande Obra
en min realizada
grazas a Ti, Oh meu Señor!
É un edificio inmenso e poderoso,
eterno e inmortal,
unha divindade entre os mortais
presente en varios mundos
para manifestar, no teu Servizo,
A túa Gloria na creación
para poder sanar e harmonizar todas as cousas
eliminando a torpeza
das mentes humanas
a única desorde actual nesta terra
entre tanta orde no universo.

Tradución á lingua galega: Vicenzo Reboleiro González.

Notas:

^{1 2} Cadernos de Ennio d’Alba. Impresos polo A., os Cadernos apoian as sesións vivenciais, e son 42 en número.

³ Ennio d’Alba – volume 1: Il risveglio della divinità nell‘uomo: a via dell‘amore–conoscenza – Roma: Fermenti, 1988; Ennio d’Alba – volume 2. Il risveglio do divino nell‘uomo. A realizzazione: sistemi iniziatici operativi – Roma: Fermenti, 1997.

⁴ O poema é de Ennio d’Alba.

Migración da web «En corpo e alma».

Desde marzo de 2023 levamos a cabo unha migración da web «En corpo e alma» debido a un problema técnico.

A extensión multilingua en funcionamento do seu «WordPress» xa non era mantida polos seus creadores e non admitía a incorporación de contidos nalgúns idiomas dos cales podiamos recibir traducións no futuro. Había que cambiar de extensión, pois, por outra que se mantivese actualizada.

Para aforrarmos en gastos de programación, migramos manualmente máis de novecentos cincuenta enlaces entre páxinas e entradas, ademais de completarmos a tradución das actuais páxinas ao idioma alemán, entre outras traducións realizadas.

A aparencia da nosa web non mudou moito, pois queremos que o seu acceso continúe sendo doado. O menú ten dentro algúns apartados desplegables. Se accedemos desde unha pantalla pequena, premendo o botón «Menú» despréganse ou recóllense os seus apartados. Se accedemos desde unha pantalla grande, o menú pódese ver na parte superior da pantalla.

Todas as entradas, incluso as máis antigas, están dispoñibles en catalán, castelán e inglés. Se unha entrada anuncia a tradución dunha páxina a un idioma ou uns idiomas diferentes do catalán, castelán ou inglés, tamén está dispoñible nos idiomas das novas páxinas. Antes víanse sempre as bandeiras de todos os idiomas da web, e podíase acceder nunha páxina ou unha entrada baleira. Agora só se visualizan as bandeiras das páxinas e das entradas que teñen os seus equivalentes á que se está visualizando.

Agradecemos a colaboración, para facilitarnos esta migración, tanto do técnico informático Daniel Monte de Agoranet.info, como de todo o equipo do servidor de Pangea Internet Solidario. Grazas tamén a todas as persoas que colaboraron ou colaboran nas traducións. Finalmente grazas a vós por compartirdes este recurso, que nos axuda, entre outras cousas, a coñecermos a reencarnación mediante os casos expostos, a sanarmos experiencias de sufrimento que poden provir ou non de vidas anteriores e ás entidades desencarnadas a reencontraren o seu camiño.

Equipo da web «En corpo e alma».
Luns, 4 de decembro de 2023.
Tradución da entrada ao galego: Vicenzo Reboleiro González.

O crédito cósmico do Doutor José Luis Cabouli. Video subtitulado en galego.

Dispoñemos, dentro do apartado «Multimedia», do video curto explicativo titulado «El crédito cósmico» do Doutor José Luis Cabouli, na súa versión subtitulada en galego.

Agradecemos ao profesor Vicenzo Reboleiro González o seu labor de tradución, así como novamente ás persoas e entidades que fixeron posible este acontecemento e o video orixinal.

Equipo da web «En cuerpo y alma».
Mércores, 19 de outubro de 2022.
Tradución da entrada ao galego: Vicenzo Reboleiro González.

Ligazón da páxina para acceder ao novo video:

«O crédito cósmico» polo Doutor José Luís Cabouli. Conferencia en castelán subtitulada en galego.
Fragmento da conferencia titulada «La vida antes de nacer» do Doutor José Luís Cabouli celebrada na Sala Polivalente del Soleràs (Las Garrigues, Cataluña) o sábado, 29 de agosto de 2020.
Perfil da publicación de «Odysee»: Animaweb. Conferencias en galego. Data de publicación en «Odysee»: Martes, 18 de outubro de 2022. Duración do video: 3 minutos e 33 segundos. Idioma: voz en castelán con subtítulos en galego.
Tradución: Vicenzo Reboleiro González.

Entrevista de Dawn Light a Brian Weiss en galego.

Os internautas que utilizades a lingua galega tedes á vosa disposición a versión completa, de unha hora de duración, da entrevista que Dawn Light (Luz da Alba) concedeu ao Doutor Brian Weiss; un extracto dela foi reproducido dentro da publicación New Visions Magazine.

Con esta tradución á lingua de Castelao do Profesor Vicenzo Reboleiro González alcanzamos a totalidade das páxinas actualmente dispoñibles no noso sitio web. Manifestamos o noso agradecemento por este excelente labor realizado.

Equipo da web «En cuerpo y alma».
Mércores, 25 de maio de 2022.
Tradución da entrada ao galego: Vicenzo Reboleiro González.

Ligazón da entrevista traducida ao galego:

Amencer dun Novo Día. Entrevista a Brian Weiss. 2007.
Entrevista a Brian Weiss por Dawn Light (Luz da Alba).
Aquí está a entrevista completa dunha hora que lle fixen a Brian Weiss. Un extracto desta entrevista publicouse no número de Setembro/Outubro de 2007 da revista New Visions Magazine.
Tradución á lingua galega: Vicenzo Reboleiro González.

Testemuño de Orfeo en galego.

Informámosvos que os falantes de lingua galega xa teñen á sua disposición o testemuño de Orfeo, pertencente ao libro «Terapia de la posesión espiritual», do Doutor José Luís Cabouli.

É un caso dun paciente que nunha sesión anterior rompera un pacto coa escuridade establecido nunha vida anterior, mais tiña diferentes entidades habitando o su corpo etérico. Mediante o traballo conxunto entre terapeuta e paciente, este último presta as suas cordas vocais para que as entidades que o habitan podan, sucesivamente, dialogar co terapeuta. Este infórmaas e fainas conscientes da súa situación presente, axudándoas a que se dirixan cara á luz e continuar o seu ciclo de encarnacións sucesivas.

Este caso foi escollido polo Doutor Cabouli para ser publicado dentro do noso sitio web. Agradecemos unha vez máis este ofrecemento ao Doutor Cabouli e o bo labor de tradución ao Profesor de lingua galega Vicenzo Reboleiro González.

Equipo do sitio web «En cuerpo y alma».
Mércores, 5 de maio del 2022.
Tradución da entrada ao galego: Vicenzo Reboleiro González.

Ligazón da páxina traducida ao galego:

Testemuño de Orfeo. Terapia de posesión espiritual.
O paciente que aquí toma o nome de Orfeo saíu dunha sesión onde superou un pacto coa escuridade dunha vida anterior. Na sesión presente o terapeuta detecta a presenza de diferentes entidades desencarnadas que entraron dentro do paciente, aproveitando o seu estado anterior. O terapeuta dialoga con cada unha destas entidades que se manifestan utilizando a voz e as cordas vocais de Orfeo, axudándoas a atopar o camiño da Luz. Deste xeito, liberan o seu hóspede de trastornos e poden volver retomar o ciclo de encarnacións sucesivas.
Doutor José Luís Cabouli. Terapia da posesión espiritual. Técnica e práctica clínica. Edicións Continente. Páxinas 270 a 285.
Tradución á lingua galega: Vicenzo Reboleiro González.

Testemuño de Cristina en galego.

Informámosvos que os falantes de lingua galega xa teñen á súa disposición o testemuño de Cristina, pertencente ao libro «Atrapamiento y recuperación del alma», do Doutor José Luís Cabouli.

Trátase dun caso onde unha paciente está bloqueada nos seus progresos na vida actual e revive un pacto coa escuridade realizado nunha vida anterior.Trátase dunha situación relativamente frecuente entre os pacientes do Doutor Cabouli e é por este motivo que este caso foi escollido polo terapeuta para ser publicado dentro do noso sitio web. Agradecemos unha vez más este ofrecemento ao Doutor Cabouli, así como o bo labor de tradución realizado polo profesor de lingua galega Vicenzo Reboleiro González.

Equipo do sitio web «En cuerpo y alma».
Mércores, 6 de Abril de 2022.
Tradución da entrada ao galego: Vicenzo Reboleiro González.

Ligazón da páxina traducida ao galego:

Testemuño de Cristina. Un pacto coa escuridade.
A paciente, que neste relato toma o nome de Cristina, sofre varios bloqueos á hora de poder levar a cabo os seus propósitos na súa vida actual. Coa axuda do terapeuta ela visualiza unha vida pasada onde se xeraron estes síntomas, cando foi un home que establece un pacto coa escuridade para conseguir poder e aceptación social polos membros dunha seita. Cristina, asistida polo terapeuta, pode desfacer o pacto que a limitaba, sanar os males realizados e resolver os bloqueos a que estaba suxeita (…).
Doutor José Luís Cabouli. Atrapamento e recuperación da alma. Terapia de vidas pasadas: Un novo paradigma. Edicións Continente. Páxinas 123 a 134.
Tradución á lingua galega: Vicenzo Reboleiro González.

Dispoñibilidade da páxina de Listas de correo en alemán e galego.

O noso sitio web «En corpo e alma», dedicado a dar a coñecer as chamadas terapias da alma, dispón dun sistema de Listas de correo, para poder recibir as novidades nos vosos enderezos de correo electrónico.

Hai unha páxina dentro do noso sitio web onde se permite xestionar as altas e baixas dos correos electrónicos, así como as modificacións nas preferencias das listaxes. Os envíos actualmente pódense recibir en tres idiomas: castelán, catalán e inglés.

Esta páxina da Listas de correo está dispoñible tamén en alemán e galego. Agradecemos a súa colaboración ás persoas que fixeron posible estas traducións; entre elas podemos mencionar ao profesor de Lingua galega Vicenzo Reboleiro González.

Equipo da web «En corpo e alma».
Xoves, 10 de Marzo de 2022.
Tradución da entrada ao galego: Vicenzo Reboleiro González.

Ligazóns das versións novamente dispoñibles da páxina:

Deutsch:

Mailinglisten der Webseite „In Körper und Seele“.

„Wir stellen Ihne einen Messenger-Service mit dem “PHP List” System zur Verfügung, um Ihnen die Neuigkeiten der Webseite “In Körper und Seele” mitteilen zu können. Die Mitteilungen beziehen sich auf die spirituelle Entwicklung durch die Reinkarnation mit Hilfe von Zeugenberichten sowie den Praktizierenden der Therapie der vergangenen Leben (TVL) und der Therapie der geistigen Besessenheit. Die grundlegende Definition unserer Ziele ist über diesen Link einzusehen (…)“.

https://animaweb.cat/de/llistes-de-correu/

Galego:

Listas de correo do sitio web «En cuerpo y alma».

«Temos á vosa disposición un servizo de mensaxería, mediante o sistema “PHP List”, para darvos a coñecer as novidades do sitio web “En cuerpo y alma”. As noticias están relacionadas coa evolución espiritual mediante a reencarnación coa axuda das testemuñas, como os dos practicantes da Terapia de Vidas Pasadas (TVP) e a Terapia da Posesión Espiritual (TPE). A definición fundacional dos nosos obxectivos está determinada nesta ligazón (…)».

https://animaweb.cat/gl/llistes-de-correu/